فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 2، تابستان 90 ، شماره پی در پی 12

بررسی وجوه تمایزات و تشابهات سبکی در قصائد عصر مغول

صفحه (0 - 0)
محمدرضا برزگر خالقی،وحیده نوروززاده چگینی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
این مقاله دربارۀ بررسی وجوه تمایزات و تشابهات سبکی قصاید عصر مغول است. قصاید این دوره از نظر تقسیم بندی سبک شناسی در دوره سبک عراقی و از نظر موضوعی در زمره اشعار غنایی قرار میگیرند. اگرچه در این عصر، دوران قصیده سرایی بسر آمده و شاعران بزرگی به غزلسرایی مشغولند، با این حال قصاید محکم و متینی را میتوان یافت که حکایت از ذهن روشن و طبع لطیف سرایندگان آن دارد.ما در این مقاله، قصاید شش شاعر بزرگ عصر مغول و ایلخانی یعنی عطار، فخرالدین عراقی، سعدی، سیف فرغانی، سلمان ساوجی و حافظ را مورد بررسی قرار دادیم تا ویژگیهای سبکی قصاید چون ساختار قصاید، عروض، قافیه و ردیف، زبان و بلاغت و وجوه تمایزات و تشابهات سبکی را مشخص کنیم. برای این کار نیم نگاهی به مکتب فرمالیسم و ساختارگرایی داشتیم اما از آنجایی که آنها اثر ادبی را شکل محض میدانند و در بررسی اثر ادبی بر فرم تکیه دارند نه محتوا(شمیسا،1381: 147)، به طور کامل از نظریات آنها پیروی نکردیم و محتوای قصاید را نیز مورد بررسی قرار دادیم تا ارتباط آنها را با شکل قصاید آشکار نماییم.

کلمات کلیدی
ساختار قصاید , عروض , قافیه و ردیف , بلاغت , زبان , شاعران عصر مغول